Ο πρωταγωνιστής μας, ένας ανώνυμος μασκοφόρος χαρακτήρας ξυπνάει στο υπόγειο ενός crime boss ονόματι The Butcher, με μόνη συντροφιά μια χαμογελαστή μπανάνα που μιλάει. Αφού συστηθεί ως Pedro, το εν λόγω φρούτο βοηθάει τον χαρακτήρα μας να το σκάσει από την φυλακή του, να αρπάξει το όπλο ενός ανύποπτου φρουρού και κατόπιν τον καθοδηγεί σε μια σειρά δολοφονιών οποιουδήποτε βρεθεί στον δρόμο τους.
Οι δολοφονίες αυτές είναι το ζουμί της υπόθεσης, ή μάλλον του gameplay. Ο χαρακτήρας μας μπορεί να στοχεύει χρησιμοποιώντας τον δεξί μοχλό, αλλά είναι οι υπόλοιπες ικανότητες του που κάνουν την μάχη πραγματικά ιδιαίτερη. Η σχεδόν εξωπραγματική του ευελιξία μας δίνει δυνατότητες για κινήσεις όπως wall jumping και πιρουέτες που του επιτρέπουν να αποφεύγει σφαίρες. Όταν δε συνδυαστούν με την ικανότητά του να μπαίνει σε slow motion, τότε μπορούμε να κάνουμε εντυπωσιακά ακροβατικά, όπως τούμπες στον αέρα πυροβολώντας ταυτόχρονα δύο εχθρούς.
Η ικανότητα αυτή, να κάνει τον χρόνο να τρέχει πιο σιγά, είναι αυτό που κάνει το My Friend Pedro απολαυστικό. Τα όπλα έχουν μεγαλύτερο impact σε slow motion, ο χαρακτήρας μπορεί να κάνει τρελά άλματα και φιγούρες, ενώ η μπάρα που καθορίζει την διάρκεια του slow motion είναι κάτι παραπάνω από γενναιόδωρη, ενώ επαναφορτίζει και εξαιρετικά γρήγορα. Πραγματικά ο μόνος τρόπος να την αδειάσετε είναι να ξεχάσετε να βγείτε από το slow motion μετά από μια εντυπωσιακή φιγούρα.
Η μεγαλύτερη όμως απόδειξη της ιδιοφυΐας του My Friend Pedro βρίσκεται στο γεγονός ότι ακόμα και στα χέρια ενός nooba σαν και του λόγου μου, παραμένει διασκεδαστικό. Ο φρενήρης ρυθμός του, τον οποίον θέλει λίγο χρόνο για να τον συνηθίσει κανείς, απαιτεί και μια αντίστοιχη ετοιμότητα και γρήγορη σκέψη από τον παίκτη. Προσωπικά μου αρέσει να παίζω κάπως πιο αργά και μεθοδικά και παρά το γεγονός ότι αυτό φάνηκε στα σκορ που λάμβανα στο τέλος κάθε level, δεν επηρέασε ούτε στο ελάχιστο αρνητικά την ενασχόληση μου με τον τίτλο. Ακόμα περισσότερο, το My Friend Pedro έκανε ακόμα και το δικό μου gameplay να δείχνει cool, μέσω του gif που παρουσιάζει στο τέλος κάθε πίστας, δείχνοντας την πιο εντυπωσιακή στιγμή του παίκτη.
Ακόμα όμως και στον εικαστικό τομέα, μόνο θετικές παρατηρήσεις έχουμε. Το σχετικά καθαρό art style με σχετικά θολά χρώματα και καθαρές γραμμές κάνει μια εντυπωσιακή αντίθεση με τα πιο game-y στοιχεία της UI, όπως οι γραμμές από το όπλο του χαρακτήρα και τα multipliers που εμφανίζονται μετά από κάθε kill. Το συνολικό αποτέλεσμα είναι ευχάριστο στην όψη, ξεκούραστο στο μάτι και διακριτό από κάθε άλλη δημιουργία.
Ο ήχος είναι αντίστοιχα καλοφτιαγμένος, ιδιαίτερα όσον αφορά τα ηχητικά εφέ των διαφόρων όπλων. Αλλά η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν το level design, το οποίο είναι σχεδόν άψογο, με άψογη ισορροπία μεταξύ στιγμών γαλήνης και χαοτικών πιστολιδιών και συνεχή εισαγωγή νέων concepts, όπως τα τηγάνια που μπορούν να εξοστρακίσουν σφαίρες σε κατευθύνσεις που δεν θα μπορούσατε να πετύχετε αλλιώς.
Το review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για το Nintendo Switch, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Devolver Digital.
THE VERDICT
Το My Friend Pedro είναι ένας άπειρα διασκεδαστικός τίτλος, ο οποίος δεν φοβάται να κινηθεί στα όρια του περίεργου. Με συντροφιά μια μπανάνα που μιλάει θα εξολοθρεύσετε στρατιές από οπλισμένους αντιπάλους, σε ένα εντυπωσιακό μπαλέτο θανάτου, με μόνο στόχο να δείχνετε όσο πιο cool γίνεται. Με ένα τελικό σκορ που βαθμολογεί ακριβώς αυτό, οι συγκρίσεις με το Hotline Miami είναι σχεδόν αναπόφευκτες, αλλά το My Friend Pedro έχει σίγουρα το δικό του προσωπικό στυλ, όμοιο του οποίου δεν έχουμε ξαναδεί. Το μόνο παράπονο που αφήνει είναι η σχετικά μικρή διάρκειά του (γύρω στις τέσσερις ώρες), η οποία σε συνδυασμό με το μηδενικό replayability ίσως κάνει πολλούς να περιμένουν για κάποιο sale.
Πηγή
Συνδεθείτε στη σελίδα μας στο Facebook
Πηγή
Συνδεθείτε στη σελίδα μας στο Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου