BREAKING NEWS
latest

728x90

468x60

Syberia The World Before review

Για τη σειρά Syberia δε χρειάζεται να αναφέρω πολλά. Το ότι είναι, μαζί με το Longest Journey, μία εκ των δύο σειρών που επανέφεραν στο προσκήνιο τα adventure games σε μία δύσκολη για το είδος περίοδο είναι γνωστό. Το ότι ήταν στην ουσία τα παιχνίδια που καθόρισαν τους γυναικείους χαρακτήρες ως πρωταγωνιστές και μάλιστα πολύ πιο δυναμικούς και αγαπητούς από τους αντίστοιχους αντρικούς, επίσης είναι γνωστό. Μετά, λοιπόν, το καταπληκτικό Syberia, το εξαιρετικό σε γρίφους αλλά όχι τόσο σε σενάριο Syberia 2, το απελπιστικά μέτριο και σε γρίφους και σε σενάριο Syberia 3, μας έρχεται το Syberia: The World Βefore. Το παιχνίδι προσπαθεί να κάνει μια νέα αρχή για τη σειρά και να την επαναφέρει εκεί που ο θρυλικός δημιουργός της, Benoit Sokal, θα ήθελε να βρίσκεται: στο πάνθεον των adventure games.

Ολοκληρωμένο λίγο μετά το θάνατο του Benoit Sokal, το Syberia: The World Before είχε ένα δύσκολο έργο μπροστά του. Η μετριότητα του Syberia 3 είχε πρακτικά υποβαθμίσει το ξακουστό όνομα της Kate Walker και είχε προκαλέσει μεγάλο πλήγμα στους φαν της σειράς Syberia. Έτσι, λοιπόν, οι δημιουργοί αποφάσισαν να δανειστούν στοιχεία από το πρώτο Syberia, με μία εντελώς νέα ιστορία και ενσωματώνοντας σύγχρονα στοιχεία gameplay. Το αποτέλεσμα είναι ένα φρέσκο παιχνίδι, άκρως συγκινητικό για τους σαραντάρηδες που δάκρυσαν με το πρώτο Syberia, χωρίς δυστυχώς να απέχει από κάποια μικρά ελαττώματα.

Παρότι το παιχνίδι δεν ονομάζεται Syberia 4 για ευνόητους μάλλον λόγους, η ιστορία ξεκινάει ως sequel του Syberia 3. Το δυνατό σημείο του τίτλου είναι πως διαδραματίζεται σε δύο χρονικές περιόδους: 2005 με την Kate Walker και 1937-1944 κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (ή εναν φανταστικό παράλληλο πόλεμο μάλλον) με την Dana Roze. Στα τέλη του 2004, λοιπόν, η Kate έχοντας απαχθεί από ρώσικες παραστρατιωτικές οργανώσεις βρίσκεται αιχμάλωτη σε ορυχεία αλατιού κάπου στα βάθη της Ρωσίας. Έχει ελάχιστη επαφή με τον έξω κόσμο και ειδικά με την Αμερική και τον κόσμο που την αναζητά. Έχοντας στο πλευρό της την συγκρατούμενη και φίλη της Katyusha, υπομένει τις νέες συνθήκες ζωής της, μέχρι που λαμβάνει ένα γράμμα από την Olivia, τη φίλη της που την αναζητά από τότε που αποφάσισε να ακολουθήσει τον Hans. Το γράμμα την ενημερώνει πως η μητέρα της έχει πεθάνει και πως αναμένουν την επιστροφή της για την κηδεία, αλλά δυστυχώς η Kate το λαμβάνει με καθυστέρηση ετών. Καταβεβλημένη από την απώλεια, η Kate αποφασίζει να δραπετεύσει όταν οι συνθήκες το επιβάλουν και να αναζητήσει μία γυναίκα σε ένα πίνακα που ανακαλύπτει, και η οποία της μοιάζει υπερβολικά – αυτή είναι η Dana Roze.



Πίσω στο 1937, η Dana Roze είναι μαθήτρια της Μουσικής Ακαδημίας και κάτοικος του Vaghen, μία πόλης στη φανταστική χώρα Osterthal της κεντρικής Ευρώπης. Η περιοχή μαστίζεται από την άνοδο της ακροδεξιάς οργάνωσης Brown Shadow, τα μέλη της οποίας δεν κρύβουν τα ρατσιστικά τους μίση και τα εξτρεμιστικά τους σχέδια. Στη σκιά αυτών των γεγονότων, η νεαρή Dana ως η καλύτερη μαθήτρια της ξακουστής μουσικής ακαδημίας του Vaghen, έχει αναλάβει να παίξει στην κεντρική πλατεία τον ύμνο της πόλης συνοδεία των περίφημων automatons που εγκατέστησε εκεί η Voralberg – η εταιρία του Hans και της Anna. Όσο η Kate το 2005 προσπαθεί να ακολουθήσει τα βήματα της Dana, τόσο μαθαίνετε τα γεγονότα στην μαύρη εκείνη περίοδο της Ευρώπης και τα πλήρη συμβάντα γύρω από τη ζωή της Dana. Τί συνδέει τελικά τις δύο γυναίκες;

Το σενάριο του Syberia: The World Βefore είναι καλά μελετημένο και προσφέρει την ανανέωση που όλοι επιθυμούσαμε στη σειρά. Παρέχει όχι μία, αλλά δύο εξαιρετικές πρωταγωνίστριες, καθεμιά από τις οποίες έχει τη δική της δυναμική και χάρη. Το πισωγύρισμα στο χρόνο είναι εξαιρετικό και όχι μόνο δεν κουράζει, αλλά προσφέρει πραγματικά φρέσκιες ιδέες στο παιχνίδι. Διαθέτει τη νοσταλγία του Syberia 1 με άπλετους δεσμούς με τα automatons, ενώ παράλληλα μας συστήνει σε μία πιο βαθιά, προσωπική ιστορία τόσο της Kate όσο και της Dana. Υπάρχουν στιγμές που από σεναριακής και σκηνοθετικής άποψης το παιχνίδι απογειώνεται, πχ στην αρχική σεκάνς, όπου η Dana παίζει πιάνο με τη συνοδεία των automatons, με το ρίγος και τη συγκίνηση να είναι παρόμοια με την κηδεία της Anna στο πρώτο παιχνίδι. Αλλά και σε άλλα σημεία, όπως όταν παρακολουθείτε μία βουβή ταινία συνοδεία μουσικής Chopin – μάλιστα κάποια κομμάτια της συγκεκριμένης ταινίας είναι playable. Το καλύτερο σας το άφησα για το τέλος: στην τελευταία σεκάνς γίνεται μία έμμεση σύνδεση με το τέλος του πρώτου παιχνιδιού που σίγουρα θα σας κατακλύσει με συγκίνηση.



Υπάρχουν όμως και αδυναμίες; Δυστυχώς ναι. Από τη μία, η πλήρης απουσία Syberia και Hans κάπως σας απομακρύνει από την αίσθηση που είχατε αποκομίσει σχετικά με την πορεία των γεγονότων – η μόνη σύνδεση είναι στην αρχή και όσο η Kate είναι στα ορυχεία. Από την άλλη, η ιστορία της Dana, όσο δυνατή σε συναισθήματα και αν είναι, προσωπικά λίγο με κούρασε – κυρίως λόγω διάρκειας. Το παιχνίδι διαρκεί περίπου 12-14 ώρες, κάτι που μπορεί να ενθουσιάσει τους πωρωμένους με μεγάλα σε διάρκεια παιχνίδια, προσωπικά όμως μου προκάλεσε την απορία του κατά πόσο κάποια μέρη θα μπορούσαν να είχαν κοπεί στο μοντάζ. Τέλος, υπάρχει ένα σημείο που με προβλημάτισε. Ενώ ο ντετέκτιβ που σας κυνηγούσε στο Syberia 3 εμφανίζεται και εδώ ως ο συγγραφέας γραμμάτων που μπορείτε να διαβάσετε στο inventory σας και μέσω των οποίων παρακολουθείτε το ρου της ιστορίας, στην πράξη δεν εμφανίζεται ποτέ.

Στα του gameplay, θα ξεκινήσω με τα αρνητικά για να ξεμπερδεύω. Άλλωστε είναι γνωστή η αντιπάθεια που τρέφω για τον μεταμοντέρνο και εδραιωμένο πλέον τρόπο παιχνιδιού – πάνω το ποντίκι για να πλύνετε το πρόσωπο, δεξιά το ποντίκι για να ανοίξετε την πόρτα. Νομίζω θα έχετε βαρεθεί να με διαβάζετε να λέω πως σιχτιρίζω τον David Cage που κατάφερε να κάνει το σαχλό αυτό gameplay μόδα και “must” της εποχής (αν και στα δικά του παιχνίδια του το συγχωρώ). Έτσι, λοιπόν, ούτε στο Syberia: The World Βefore γλιτώνετε από κάτι τέτοιους εκνευρισμούς.

Τα αρνητικά, όμως, τελειώνουν εδώ. Κατά τα άλλα το παιχνίδι είναι ένα σύγχρονο point-and-click (ναι, point-and-click!). Με τον κλασικό χειρισμό ενός τέτοιου παιχνιδιού – χωρίς προσπάθειες για να περπατήσετε με τα μισητά κουμπιά του πληκτρολογίου, χωρίς να κουτουλάτε σε τοίχους γιατί μπερδεύει το 3D. Κλασικά πατάτε το κουμπί και ο εκάστοτε ήρωας ακολουθεί. Και λέω εκάστοτε ήρωας, γιατί εκτός από τις δύο πρωταγωνίστριες που καλύπτουν το 85% του παιχνιδιού, παίζετε και με άλλους τρεις χαρακτήρες, έστω και για λίγο. Ο ένας από αυτούς είναι ο λατρεμένος Oscar, που επανέρχεται αρκετά δυναμικά, με διαφορετική μορφή ωστόσο. Δεν παύει, όμως, να συνοδεύει την Kate με τα αγαπημένα ρομποτίστικα και απουσίας συναισθήματος σχόλιά του. Αγαπάμε Oscar.



Οι ιδέες που έχουν ενσωματώσει οι δημιουργοί ενθουσιάζουν και δείχνουν πόσο πραγματικά ώριμα έλαβαν τα αρνητικά σχόλια για το Syberia 3. Το παιχνίδι έχει προσεχθεί από πάνω μέχρι κάτω και σπάνια βρίσκετε σημείο που να σας φαίνεται μέτριο. Οι γρίφοι κυμαίνονται από πολύ εύκολοι μέχρι λίγο δύσκολοι – μία μόδα που επίσης υπάρχει πλέον, αλλά σε παιχνίδια του είδους προσωπικά συμφωνώ. Όταν το συναισθηματικό κομμάτι ανεβαίνει, η δυσκολία πρέπει να κατεβαίνει, καθώς θεωρώ ότι τα δύο αυτά αλληλοεξουδετερώνονται. Σε ποικιλία οι γρίφοι επίσης ικανοποιούν, καθώς υπάρχουν οι κλασικοί όπως πχ πώς να κάνετε μία μηχανή να δουλέψει, αλλά και πιο ευφάνταστοι όπως το να συνδυάσετε δύο εποχές για να βρείτε τη λύση. Αυτό το τελευταίο αποτελεί άλλη μία λαμπρή ιδέα. Παίζοντας παράλληλα ως Dana και Kate, η πρώτη ζει τα πραγματικά γεγονότα και η δεύτερη μαθαίνει πώς να εντοπίσει κρυψώνες και κλειδαριές. Να σημειώσω πως υπάρχει και ένα σύστημα βοήθειας με τρία επίπεδα: στο πρώτο σας λέει μία γενική ιδέα του τί πρέπει να κάνετε ενώ στο τρίτο σας καθοδηγεί στο πώς να βρείτε τη λύση του κάθε γρίφου.

Και αν κάτι διορθώθηκε σημαντικά σε σχέση με το Syberia 3, αυτό δεν είναι άλλο από τα γραφικά. Εντυπωσιακά περιβάλλοντα, με το Vaghen να πρωτοστατεί. Πρόκειται για μία ζωντανή και πανέμορφη πόλη, στα πρότυπα των πόλεων της κεντρικής Ευρώπης, με πολλές πινελιές Benoit Sokal. Τα σπίτια, οι γέφυρες και ειδικά το τραμ που διαθέτει μοναδικό σχεδιασμό και εξαιρετική νοσταλγία για τον Sokal (δεν σας κρύβω πως χάζευα κάθε φορά τον τρόπο που ανοιγοκλείνουν οι πόρτες ή τον οδηγό-automaton ή τον τρόπο που μετατρέπεται από τραμ σε πλεούμενο). Στα σημεία αυτά λάμπει η ματιά του Sokal, θυμίζοντάς μας την απώλεια ενός εξαιρετικού δημιουργού. Το δε βουνό που βρίσκεται κοντά στο Vaghen και στο οποίο εξελίσσονται αρκετά γεγονότα είναι μοναδικά σχεδιασμένο. Με πλήρη βλάστηση ολούθε, ποτάμια και χιόνια παντού, προκαλεί δέος. Μόνο αρνητικό των γραφικών είναι η θολούρα και το πιξέλιασμα στις υφές όταν γίνεται κάποιο zoom, αλλά και η μετριότητα σε ορισμένα μοντέλα χαρακτήρων. Σε γενικές γραμμές, τόσο η Kate όσο και η Dana είναι καλοσχεδιασμένες με πολύ όμορφες εκφράσεις συναισθημάτων. Τα automatons προφανώς είναι άψογα. Υπάρχουν όμως κάποιοι χαρακτήρες που καρικατουρίζουν λίγο και σε γενικές γραμμές θα τους χαρακτήριζα παλαιότερης γενιάς.

Το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα σταθερό και τεσταρισμένο. Τα frames είναι εξαιρετικά σταθερά και πολύ σπάνια παρατηρείτε κάποια πτώση ακόμα και με τον πολυκοσμία που επικρατεί στο Vaghen, ενώ το μόνο bug δεν βλέπετε παρά μόνο κάποιο να πετάει μέσα στο δάσος. Οι χρόνοι loading, δε, είναι από τους πιο μικρούς που έχω δει, δείγμα πως το optimization που έχει γίνει είναι υψηλού επιπέδου. Είχα καιρό να παίξω ένα τόσο πλήρες, ολοκληρωμένο και τεσταρισμένο παιχνίδι. Αν μην τι άλλο είναι άξιο του ονόματός του.



Ο ήχος είναι επίσης πολύ καλός. Ναι, οι ερμηνείες των ηθοποιών της Kate και του Oscar μας είχαν λείψει και είναι πάντα αυτή η ζεστασιά στα συγκεκριμένα παιχνίδια. Αλλά ακόμα και οι υπόλοιποι χαρακτήρες ερμηνεύονται άριστα, και επιτέλους με σωστές προφορές – στην πλειοψηφία τουλάχιστον. Δεν υπάρχει πια το φαινόμενο Ρωσίδα νοσοκόμα με προφορά Καλιφόρνια (βλέπε Syberia 3). Η μουσική του Inon Zur, όπως καταλαβαίνετε και φαντάζεστε, είναι αριστούργημα. Συμφωνικά κομμάτια συνοδεύουν την Kate, ανεβαίνοντας σε ένταση σε κάθε συναισθηματικό της μονοπάτι. Και το ξαναλέω, ο ύμνος του Vaghen παιγμένος από τα automatons είναι κάτι που θα θυμάστε για πολύ καιρό.

Το Syberia: The World Before είναι ένα adventure “διαμάντι” για τα δεδομένα της εποχής μας και μια θεαματική ολική επαναφορά για τη σειρά Syberia. Όντας χιλιόμετρα μπροστά από τον μέτριο προκάτοχό του, μας θυμίζει για ποιο λόγο αγαπήσαμε τον κόσμο του Syberia και πως παρόλα τα χρόνια που πέρασαν κάποια πράματα μένουν αναλλοίωτα. Παίξτε το -ζήστε το- οπωσδήποτε.

  • Υπέροχες πρωταγωνίστριες
  • Πανέμορφες περιοχές (ειδικά το Vaghen και το βουνό)
  • Εξαιρετική υλοποίηση παιξίματος σε διαφορετικές χρονικές περιόδους
  • Ο Oscar
  • Εξαιρετική μουσική επένδυση
  • Tα automatons και το tram
  • Η ιστορία του Leon και της Dana κρατάει παραπάνω από θα έπρεπε
  • Ο χειρισμός για άνοιγμα πορτών, πλύσιμο προσώπου κτλ
  • Θα μπορούσε να είναι λίγο πιο δύσκολο
  • Πιξελιασμένες υφές σε κοντινά πλάνα
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.5
ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PC, PS5 (Νοέμβριος 2022), Xbox Series X/S (Νοέμβριος 2022), PS4 (2023), Xbox One (2023), Switch (2023)
ΑΝΑΠΤΥΞΗ:Microids
ΕΚΔΟΣΗ:Microids


Πηγή


Συνδεθείτε στη σελίδα μας στο Facebook
« PREV
NEXT »

Δεν υπάρχουν σχόλια