Η ιστορία του Horizon σας καλωσορίζει στον μεταποκαλυπτικό κόσμο του παιχνιδιού. Από το lore μαθαίνετε ότι η ανθρωπότητα “τερματίζεται” το 2065, εξαιτίας μιας αδιευκρίνιστης κατακλυσμικής καταστροφής. Το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου πολιτισμού αφανίζεται, με τα στοιχεία της φύσης να επικρατούν ολοκληρωτικά. Τα μεγάλα αστικά κέντρα των ανθρώπων στέκονται σαν απομεινάρια μιας άλλοτε ξεχασμένης εποχής, με την χλωρίδα και την πανίδα να εξαπλώνονται με γοργούς ρυθμούς, παράγοντας νέα και ατελείωτα οικοσυστήματα. Άρχουσα τάξη αυτής της βιολογικής και γεωλογικής αλλαγής είναι τα ρομπότ, μηχανικά τέρατα που σχεδιαστικά παραπέμπουν σε διάφορα είδη του ζωικού βασιλείου και σε δεινοσαύρους. Οι εναπομείναντες άνθρωποι μειονεκτούν αριθμητικά και οργανώνονται σε νομαδικές φυλές και φατρίες, με κάποιους να θυμίζουν Βίκινγκ και άλλους να μοιάζουν με Ινδιάνους ή Ακιλονιανούς της Conan Era. Αυτές οι ομάδες ανθρώπων λατρεύουν διαφορετικές θρησκείες και θεότητες, προσδίδοντας έτσι ειδωλολατρικό υπόβαθρο στη θεολογική βάση των πεποιθήσεων τους και διαθέτουν διαφορετικά ήθη, έθιμα, δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις. Συνολικά, ο συνδυασμός tribal και sci-fi στοιχείων ξεχειλίζει από καλαισθησία και εντυπωσιάζει.
Οι άνθρωποι μαθαίνουν να συνυπάρχουν με τα ρομπότ μέχρι τη στιγμή της εμφάνισης ενός ορφανού κοριτσιού, της Aloy της φυλής των Nora. Ο κώδικας της φυλής έχει έναν απαράβατο κανόνα: παιδί που δεν έχει μητέρα, θεωρείται προσβολή και βλασφημία απέναντι στην All-Mother (θεότητα που λατρεύει η φυλή) και πρέπει να εξοριστεί. Έτσι οι Nora εξορίζουν την Aloy, αναθέτοντας στον κυνηγό Rost την κηδεμονία και την εκπαίδευση του κοριτσιού. Η στιγμή που καθορίζει το πεπρωμένο της Aloy είναι η ανακάλυψη του focus, ένα εργαλείο που βρίσκει σε μικρή ηλικία, μέσα σε ένα θαμμένο εργαστήριο. Το focus επιτρέπει στον κάτοχό του να αναλύει δεδομένα, στοιχεία και ίχνη του περιβάλλοντος, λειτουργώντας με την ιδιότητα ενός scanner. Η Aloy μεγαλώνει και εκπαιδεύεται στην τέχνη του κυνηγιού από τον Rost για να μπορέσει να διεκδικήσει εκ νέου την επανένταξή της στους Nora. Η Aloy όμως είναι γεμάτη ερωτήματα για τα οποία πασχίζει να βρεί απαντήσεις. Ποιοι είναι οι βιολογικοί της γονείς; Τί πραγματικά συνέβη στον προγενέστερο ανθρώπινο πληθυσμό (Old Ones); Από πού προέρχονται τα ρομπότ;
Μηχανικός τυρρανόσαυρος aka thunderjaw.
Δεν θα επεκταθώ περαιτέρω στην ιστορία του παιχνιδιού γιατί τα spoilers καιροφυλακτούν. Για το μόνο που μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι το σενάριο παρουσιάζεται εξαιρετικά καλογραμμένο, διαθέτει μια απροσδόκητη πολυπλοκότητα για παιχνίδι της Guerrilla, έχει βάθος, αξιομνημόνευτους χαρακτήρες, ανατροπές, twists κλπ. Η κεντρική ιστορία σας οδηγεί στο να ανακαλύψετε, να γνωρίσετε και να διαλευκάνετε τα μυστικά που απλώνονται μπροστά σας. Η Sony, με τη βοήθεια της Guerrilla αυτή τη φορά, συνεχίζει στο δρόμο της ποιοτικής αφήγησης. Έχει το know-how, το αποδεικνύει για άλλη μια φορά, διαθέτει μεθοδικότητα και καταφέρνει συνεχώς να γεννά πρωταγωνιστές και να συντάσσει ιστορίες με ποικίλες θεματολογίες. Μαγκιά.
Ο χάρτης του παιχνιδιού είναι μεγάλος και πλούσιος σε περιβάλλοντα. Στον κόσμο του Horizon συναντάτε πεδιάδες, χωριά, οικισμούς, φυλάκια, πόλεις, χαράδρες, λίμνες, ποτάμια, ζούγκλες, στέπες, βάλτους, φαράγγια, αμμώδεις και βραχώδεις ερήμους, ερείπια, σπηλιές, χαώδεις οροσειρές.
Η ποικιλία είναι αναρίθμητη και αστείρευτη. Η πλοήγηση και η περιήγηση στον χάρτη γίνεται είτε με τα πόδια, είτε μέσω του platforming του πράγματος, δηλαδή σκαρφαλώνοντας με παρόμοιο τρόπο όπως αυτόν στο Tomb Raider, είτε χακάροντας μικρότερα ρομπότ χρησιμοποιώντας τα ως mounts και φυσικά με τη χρήση του fast travel. Ο χάρτης δεν περιορίζει την περιπλάνησή σας. Μπορείτε να πάτε όπου θέλετε, όποτε θέλετε. Μπορείτε επίσης να σκαρφαλώσετε πάνω στον πανύψηλο ρομποτικό δεινόσαυρο tallneck, ο οποίος κινείται σε ένα προκαθορισμένο μονοπάτι ανά τον χάρτη, φανερώνοντας έτσι πολλαπλά σημεία ενδιαφέροντος, missions, είδη δεινοσαύρων που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή. Είτε τον πλησιάσετε για να παρατηρήσετε την κλίμακά του από κοντά, είτε τον δείτε από μακριά να κινείται, ένα δέος το νιώθετε, να είστε σίγουροι γι αυτό.
Το παιχνίδι κατατάσσεται στην υψηλού ανταγωνισμού και απαιτήσεων κατηγορία των action RPG, αλλά δεν ανήκει στην σκληροπυρηνική πλευρά του είδους. Παρότι το παιχνίδι λοιπόν, ανήκει σε ένα κλειστό γκρουπ, η Guerrila κάνει ότι είναι δυνατό για να μην το παρουσιάσει φτωχό και ελλειπές από RPG στοιχεία και περιεχόμενο. Χωρίς να κρύβει τις σαφείς επιρροές της (Tomb Raider, Far Cry, Witcher), δανείζεται στοιχεία και μηχανισμούς πράγματι, αλλά δεν το κάνει με άκομψο και φτηνό τρόπο. Συλλέγετε missions όπως στα περισσότερα open world παιχνίδια. Έτσι και εδώ, ανακαλύπτετε μια πόλη, ένα χωριό, βρίσκετε τον εκάστοτε χαρακτήρα που δίνει quests και τσιμπάτε το quest. Bandit camps, hunting challenges, corrupted zones με φονικά ρομπότ να επιτηρούν το χώρο, εξιχνίαση εγκλημάτων και πλεκτανών με τη βοήθεια του focus, εξερεύνηση αρχαίων dungeons και bunkers είναι μόνο μερικές από τις παράπλευρες δραστηριότητες του Horizon. Σας προτρέπω να δώσετε βάση σε ένα είδος αποστολών που ονομάζονται cauldrons, στις οποίες η Aloy εξερευνά καταφύγια των Old Ones με σκοπό να λάβει τεχνολογική γνώση. Προσωπικά έπαθα πλάκα με το level και art design αυτών των αποστολών, οι οποίες θυμίζουν έντονα την αρχιτεκτονική του μηχανικού κόσμου του Matrix. Γενικότερα το art direction είναι μυθικό και μεγαλειώδες. Eπιπλέον, το σύνολο των αποστολών είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να μην κουράζει. Το Horizon χαρακτηρίζεται από map cleaning, χωρίς όμως να γίνεται υπερβολική και ανούσια κατάχρηση a la Far Cry.
To focus και τα μάτια σας.
Το σύστημα διαλόγων λειτουργεί με γνώμονα την άντληση πληροφοριών, γύρω από τα γεγονότα και το εν γένει lore του παιχνιδιού, αλλά οι διαφορετικές απαντήσεις που προσφέρονται δεν έχουν ουσιαστικό αντίκτυπο στην εξέλιξη της ιστορίας μιας αποστολής, με αποτέλεσμα να μην παρεκκλίνει σημαντικά η πορεία της συζήτησης. Υπάρχουν αναβαθμίσεις για όπλα και ρουχισμό οι οποίες ενισχύουν τα range, melee elemental damage (φωτιά, πάγος, ηλεκτρισμός κλπ), stealth detection και ανάλογα υπάρχουν αναβαθμίσεις που περιορίζουν το damage που δέχεστε. Σκοτώνοντας εχθρούς μπορείτε να μαζεύετε shards (το κυρίαρχο νόμισμα του παιχνιδιού), αντικείμενα για crafting ή trading και να απευθυνθείτε στους διάφορους πωλητές από τους οποίους αγοράζετε επιπλέον προμήθειες, ρουχισμό, πυρομαχικά, υλικά για crafting, όπλα, βέλη, potions, βόμβες, ενώ ταυτόχρονα πουλάτε αντικείμενα για αποκόμιση κέρδους. Επίσης η Aloy, κατά τη περιήγησή της στο χάρτη μπορεί να μαζεύει ξύλα, χόρτα και βότανα τα οποία αυξάνουν το medicine bar και το crafting των πυρομαχικών. Το crafting system δεν είναι πολύπλοκο και θυμίζει αρκετά το αντίστοιχο crafting μοτίβο των Far Cry. Το skill tree της Aloy απαρτίζεται από μια τυποποιημένη RPG συνταγή, με τρεις κατηγορίες skills: prowler (stealth takedowns, melee combat), brave (αναβαθμίσεις όπλων, ευστοχία, damage) και forager (health upgrades, crafting πυρομαχικών).
Το οπλοστάσιο της Aloy αποτελείται από το κοντάρι της το οποίο χρησιμοποιείται για heavy και light melee επιθέσεις, κυνηγετικά τόξα, τόξα ευθείας βολής, τόξα για μακρινές αποστάσεις, tripcasters, ropecasters, σφεντόνες και rattlers. Ο βασικός άξονας μάχης του παιχνιδιού είναι τα ranged attacks, δηλαδή οι επιθέσεις με το τόξο. Ο χειρισμός του τόξου είναι πανομοιότυπος με των Far Cry και Tomb Raider: σημαδεύετε με το L2 και εκτοξεύετε το βέλος με το R2. Με το πάτημα του R3, μπορείτε επίσης να “παγώσετε” λίγο το χρόνο και να ζουμάρετε για μια πιο “καθαρή” και εύστοχη βολή. Πατώντας το L1, εμφανίζεται ο τροχός των επιλεγμένων όπλων της Aloy από τον οποίο εύκολα και γρήγορα αλλάζετε είδη όπλων, βέλη και craftάρετε παράλληλα πυρομαχικά σε πρώτο χρόνο.
O κόσμος του παιχνιδιού εντυπωσιάζει.
Τα βέλη φυσικά ποικίλουν καθώς η Aloy διαθέτει τεράστια γκάμα. Βέλη εκρηκτικών, φωτιάς, πάγου, ηλεκτρισμού, βέλη για ενισχυμένο damage σε συγκεκριμένα τμήματα της θωράκισης των ρομπότ και βέλη για άμεση αποκόλληση οπλισμού των robots. Το tripcaster σχεδιαστικά θυμίζει κάτι ανάμεσα σε βαλλίστρα και grapple gadget και με αυτό στοχεύετε συγκεκριμένα σημεία στο χώρο, στήνοντας παγίδες από χορδές ηλεκτρισμού, φωτιάς, πάγου και έκρηξης, όταν έχετε να κάνετε με ρομπότ που επιτίθεται κατά μέτωπο. Το ropecaster είναι τουφέκι με το οποίο εκτοξεύετε ενισχυμένες χορδές πάνω σε ευκίνητα ή μεγαλόσωμα robots, προκειμένου να τα ακινητοποιήσετε, ελπίζοντας από τη μεριά σας σε εύστοχα χτυπήματα όσο αυτά παραμένουν παγιδευμένα. Οι σφεντόνες με τη σειρά τους εξαπολύουν βόμβες φωτιάς, ηλεκτρισμού, πάγου κλπ. Τέλος έχουμε το rattler, ένα είδος καραμπίνας για κοντινές αποστάσεις.
Μελανό σημείο του παιχνιδιού είναι η νοημοσύνη των ρομπότ και των ανθρώπων όταν κρύβεστε σε θάμνους. Σφυρίζετε, έρχονται, R1/silent takedown και οι υπόλοιποι τέσσερις, πέντε, έξι εχθροί που περιπολούν σε κοντινή περίμετρο, δεν έχουν πάρει χαμπάρι. Κατανοώ ότι το παιχνίδι δεν ενδιαφέρεται να υιοθετήσει stealth πρακτική και ύφος, οπότε το προσπερνάω. Απογοητευτικές όμως είναι οι μάχες με τους ανθρώπους, οι οποίες εκνευρίζουν γιατί αφενός είναι μονοδιάστατες έως βαρετές και αφετέρου στηρίζονται αποκλειστικά στα headshots και στο dodge/roll. Λίγη περισσότερη φαντασία ρε Guerrila εδώ.
Υπάρχουν χοντρικά 26 διαφορετικά είδη ρομπότ τα οποία χαρακτηρίζονται από απαράμιλλη σχεδιαστική λεπτομέρεια και animation. Υπάρχουν ρομπότ που παραπέμπουν σε άλογα, τίγρεις, ταύρους, βίσωνες και στρουθοκαμήλους και από την άλλη υπάρχουν ρομπότ που αναπαριστούν δεινόσαυρους της προϊστορικής περιόδου. Θα μείνετε έκπληκτοι και εκστασιασμένοι όταν δείτε από κοντά ένα thunderjaw ή ένα behemoth. Το κάθε είδος ρομπότ έχει διαφορετικές επιθέσεις και προσεγγίσεις όταν σας αντιμετωπίζει. Τηλεκατευθυνόμενοι πύραλοι, κανόνια laser, πυροβόλα, mini-guns, φλογοβόλα, επιθέσεις πάγου και ηλεκτρισμού είναι στην ημερησία διάταξη. Υπάρχουν και άλλα είδη ρομπότ που έχουν stealth camouflage, ανοίγουν τρύπες στο έδαφος κινούμενα υπεδάφια με σκοπό να σας αιφνιδιάσουν, ενεργοποιούν ασπίδες για να δυσκολέψουν το σημάδι σας, στήνουν ενέδρες όταν περιπλανιέστε ανέμελοι στο δάσος, αφήνουν νάρκες, σκανάρουν το χώρο για να σας βρουν, καλούν ενισχύσεις και όλα τα συναφή. Η φαντασία και το σχεδιαστικό ταλέντο των Ολλανδών είναι μνημειώδη, δεν φανταζόμουν ποτέ τέτοια σχιζοφρενική εμμονή στη λεπτομέρεια από πλευράς Guerrila.
Οι μάχες με τα stormbirds είναι αρκετά δύσκολες.
Θα πείτε ορισμένοι ότι το όλο concept θυμίζει έντονα Far Cry Primal. Θα απαντήσω ότι θυμίζει μόνο στην ιδέα, γιατί επί της ουσίας οι μάχες εδώ είναι πολύ διαφορετικές, πιο επικές, πιο δύσκολες και πιο φαντασμαγορικές από τον ταλαιπωρημένο τίτλο της Ubisoft. Πρώτα απ' όλα, ξεχνάτε τα melee attacks όταν επιτίθεστε σε ρομπότ μεσαίου μεγέθους και άνω. Όταν αντιληφθείτε παρουσία μεγαλόσωμου ρομπότ που δεν έχετε ξαναδεί, σταματάτε, κρύβεστε στα φυτά, προσέχετε μην σας εντοπίσει πρώτο και ενεργοποιείτε το focus. Με αυτό τον τρόπο, η συσκευή σαρώνει τη θωράκιση, τα τρωτά σημεία του σώματος του τέρατος, την elemental ευπάθειά του, τον αριθμό του level, τον οπλισμό και το είδος damage που κάνει (fire damage, electric damage κλπ). Πχ, αν κληθείτε να αντιμετωπίσετε μεγάλου μεγέθους ρομπότ που έχει πάνω του όλα τα κανόνια του Ναβαρόνε και είναι ευπαθές στη φωτιά, τί κάνετε; Για αρχή, αποκλείετε την μάχη σώμα με σώμα και στήνετε παγίδες με fire damage στις οποίες ο εχθρός είναι ευπαθής. Ακολούθως πρέπει άμεσα να καταστρέψετε όλα τα οπλικά συστήματά του με τα εκρηκτικά βέλη σας, για να περιορίσετε τις ranged επιθέσεις του. Αφού αποκλείσετε την πιθανότητα να χτυπηθείτε από ranged attacks, το παρασέρνετε στις παγίδες ή μπορείτε επίσης να δοκιμάσετε να το δέσετε με το ropecaster και να σπαμάρετε βέλη πάνω του, με την προϋπόθεση να είστε εύστοχοι και αποτελεσματικοί, όσο χτυπάτε τα αδύνατα σημεία του εχθρού κάνοντας critical damage, συνδυάζοντας πάντοτε το απαραίτητο fire elemental damage.
Η στρατηγική προσέγγιση απέναντι στο κάθε ρομπότ ποικίλει και χρειάζεται φαντασία και ευρηματικότητα. Πρέπει να έχετε κατά νου όμως, ότι όσο καθυστερείτε να ρίξετε το ρομπότ, αυτό λειτουργεί εις βάρος σας. Γιατί; Δεν είναι εύκολο να αποφεύγετε συνεχόμενους συνδυασμούς ranged και melee επιθέσεων, το παιχνίδι δεν υποστηρίζει σύστημα κάλυψης, υπάρχει κίνδυνος να εμφανιστούν περισσότερα ρομπότ από τις τριγύρω περιοχές, πράγμα σύνηθες στο παιχνίδι, με το αποτέλεσμα του game over να μοιάζει αναπόφευκτο. To παιχνίδι έχει επίπεδα δυσκολίας (easy, normal, hard, very hard) και παίζοντας στο hard παραδέχομαι ότι την “άκουσα” λιγάκι. Ομολογώ ότι δεν το περίμενα. Το Horizon δεν είναι Dark Souls αλλά τουλάχιστον στο hard τιμωρεί την αστοχία, την αργοπορία και την απροσεξία.
Ο τεχνικός τομέας του παιχνιδιού είναι κατά κύριο λόγο συγκλονιστικός. Το παιχνίδι στο απλό PS4 τρέχει απροβλημάτιστα σε ανάλυση 1080p και 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο. Μοναδικό τεχνικό πταίσμα είναι κάποιες περιστασιακές και μεμονωμένες πτώσειs του frame rate που παρατηρούνται στο δεύτερο μισό του χάρτη, ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή της κεντρικής πόλης Meridian, χωρίς βέβαια να ενοχλούν. Ανάξια σχολιασμού παρατήρηση μεν, τη σημειώνω δε. Το παιχνίδι συνολικά είναι κρύσταλλο, κυλάει σαν γάργαρο νεράκι. Η Decima engine δείχνει να δικαιολογεί γιατί ακόμα και ο Hideo Kojima την επέλεξε για το Death Stranding. Δίνει τρομακτική βαρύτητα στον φωτορεαλισμό και στην πλούσια παλέτα έντονων neon χρωματισμών που ως ένα σημείο, θυμίζουν κάτι από Avatar. Ο τρόπος που πέφτει ο ήλιος στη κάμερα είναι εξωπραγματικός, στην κυριολεξία τυφλώνει. Κατά τη διάρκεια των μαχών, τα particle effects εμφανίζονται ιδιαίτερα φανταχτερά, οργιάζοντας επί της οθόνης. Το draw distance επίσης είναι παροιμιώδες - στέκεστε σε έναν λόφο ή πάνω σε μια βουνοπλαγιά και χάνεστε αγναντεύοντας τον μακρινό ορίζοντα. Το παιχνίδι έχει δυναμικό σύστημα καιρού το οποίο εναλλάσσει βροχές, χιονοθύελλες, ανεμοθύελλες, ανατολή και δύση του ηλίου με μαεστρικό τρόπο. Tα γραφικά των χαρακτήρων σφύζουν από ζωντάνια, ρεαλισμό και πρωτοτυπία, αναδεικνύοντας τρομερή σχεδιαστική δουλειά. Επίσης, τα facial animations στις cutscenes και στους διαλόγους είναι υψηλού επιπέδου.
Ο επιβλητικός tallneck.
Η μουσική είναι πραγματικά μαγευτική και ονειρική. Στις μάχες που οι περιστάσεις απαιτούν ένταση, ακούτε πληθώρα από πολεμικά και ρυθμικά tribal εμβατήρια. Όταν περιπλανιέστε στο σαγηνευτικό κόσμο του παιχνιδιού, οι μελωδίες από τα βιολιά αποπνέουν λύπη, μοναξιά και γαλήνη, δένοντας απολύτως αρμονικά το μοναχικό ταξίδι της Aloy προς την αλήθεια. Θα τολμήσω και θα συγκρίνω την μουσική επένδυση του Horizon με αυτήν του The Last of Us. Οι δύο δουλειές παρουσιάζουν κοινά στοιχεία, ιδιαίτερα όταν κορυφώνεται το συναίσθημα της συγκίνησης σε κάποια cutscene. Το voice acting κυμαίνεται σε υψηλό επίπεδο, με τις ερμηνείες των ηθοποιών να απορρέουν ρεαλισμό. Ιδιαίτερα η Ashly Burch, που ενσαρκώνει φωνητικά την Aloy, κάνει σεμιναριακή δουλειά. Τα ηχητικά εφέ λειτουργούν άψογα, με τους ήχους της φύσης και των πλασμάτων να διακατέχονται από ζωντάνια και αληθοφάνεια και των μαχών να δένουν απόλυτα με το στιλ του παιχνιδιού.
Το Horizon Zero Dawn αποτελεί τρανή απόδειξη ότι ο τολμών νικά. Η προσπάθεια της Guerrilla να δημιουργήσει από το μηδέν έναν τόσο πλούσιο, χρωματιστό, ζωντανό και εντυπωσιακό κόσμο, συνδυάζοντας τη νεοληθική και tribal αισθητική με τη sci-fi κουλτουρα, αποτελεί σπουδαία παρακαταθήκη στο χώρο του gaming. Οι περίπου 50 ώρες (αν κάνετε σχεδόν τα πάντα) που θα περάσετε με το Horizon Zero Dawn είναι μια εμπειρία που πρέπει να ζήσετε εφόσον είστε κάτοχοι PS4.
- Το ομορφότερο open-world παιχνίδι της γενιάς
- Η Aloy ως χαρακτήρας
- Εντυπωσιακό και με πρόκληση σύστημα μάχης
- Ο σχεδιασμός και η ποικιλία των ρομπότ
- Εξερεύνηση και περιπλάνηση
- Οι αποστολές cauldrons
- Κεντρική ιστορία που ιντριγκάρει
- Aδούλευτη νοημοσύνη στις stealth προσεγγίσεις
- Ανέμπνευστες, χωρίς φαντασία μάχες με ανθρώπινους εχθρούς
- Το σύστημα διαλόγων δεν έχει αντίκτυπο στις περισσότερες αποστολές
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 9.5
| ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ: | PS4 |
| ΑΝΑΠΤΥΞΗ: | Guerrilla Games |
| ΕΚΔΟΣΗ: | Sony |
| ΔΙΑΘΕΣΗ: | Sony Hellas |
| ΕΙΔΟΣ: | Action RPG |
| ΠΑΙΚΤΕΣ: | Single-player |
| ΕΠΙΣΗΜΟ SITE: | https://www.playstation.com/el-gr/games/horizon-zero-dawn-ps4/ |
| HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: | 1/3/2017 |
| PEGI: | 16 |
πηγη
Συνδεθείτε στη σελίδα μας στο Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου